Hand en Pols

Polscyste

Een polscyste is een goedaardige zwelling van het polsgewricht Een polscyste ontstaat meestal spontaan. Ze zijn vaak afkomstig vanuit het gewricht, maar kunnen ook vanuit bijvoorbeeld een peesschede ontstaan. Vaak is er geen duidelijke oorzaak gekend, maar soms is het een teken van een onderliggend probleem zoals artrose van de pols of tendinitis (ontsteking van een pees). Een echte polscyste vertrekt vanuit het polsgewricht en is gevuld met synoviaal vocht (gewrichtsvocht). Het vocht is meestal helder en heeft de consistentie van gel. Aangezien de cyste in verbinding staat met het gewricht gaat de zwelling vaak op en af.

De polscyste kan aan de palmzijde van de pols (palmaire polscyste) of op de handrug (dorsale polscyste) voorkomen.

Aangezien het een goedaardige aandoening is, dient er niet noodzakelijk chirurgisch ingegrepen te worden. Wanneer de cyste pijnlijk is, wordt ze best weg genomen met een kleine ingreep. Na het verwijderen van een cyste is de kans klein dat ze terug komt. Soms kan een cyste behandeld worden met een punctie, de kans op het ontwikkelen van een nieuwe cyste is in dit geval echter vrij groot.

Het is van groot belang elke abnormale zwelling te laten onderzoeken zodat u zeker bent dat het over een goedaardige afwijking gaat.

Carpaal tunnel syndroom

Endoscopische carpal tunnel release procedure

De ‘carpaal tunnel syndroom’ is een anatomische zone ter hoogte van de palmzijde van de pols. In deze ‘tunnel’ liggen 9 pezen die het plooien van de vingers voorzien. Tussen deze pezen ligt de Nervus Medianus, een belangrijke zenuw voor de kracht en het gevoel in de hand. Soms ontstaat er druk op de zenuw omwille van een probleem ter hoogte van de pols of de pezen waardoor er te weinig plaats ontstaat in de tunnel.

Druk op deze zenuw veroorzaakt voornamelijk erg lastige tintelingen in de vingers en hand. Deze komen het meest ’s nachts of ’s morgens voor. Na enige tijd ontstaat er ook krachtsverlies en slechte controle van de hand en vingers.

Het ‘carpaal tunnel syndroom’ wordt best chirurgisch behandeld, waarbij het overliggende ligament wordt doorgenomen zodat er opnieuw voldoende plaats ter hoogte van de zenuw ontstaat. Deze ingreep kan doormiddel van een open of endoscopische procedure uitgevoerd worden. De endoscopische procedure heeft een iets snellere revalidatie dan de open procedure.

Het carpaal tunnel syndroom kan ook tijdens of na een zwangerschap ontstaan.

Springvinger

Een springvinger of ‘knipmesvinger’ is een aandoening die de beweeglijkheid van de aangetaste vinger bemoeilijkt. Het ontstaat door een verdikking van de plooipees die het schuiven van de pees onder de peesbruggetjes bemoeilijkt. Het gevolg is een blokkage van de geplooide vinger, die bij aandringen toch plots ‘loskomt’. Vandaar de naam ‘springvinger’.

Springvingers kunnen behandeld worden door een spuitje met een cortisonepreparaat, of wanneer dit niet helpt, kan een chirurgische behandeling gebeuren. Hierbij wordt er opnieuw plaats gemaakt voor de verdikte pees waardoor ze niet meer blokkeert en de mobiliteit van de vinger normaliseert.

De Quervain tendinitis

Een peesontsteking van ‘De Quervain’ is een tendinitis die op een typische plaats ter hoogte van de pols voorkomt. Het komt vaak voor bij zwangere vrouwen, maar kan ook door een overbelasting of slijtage voorkomen.

De behandeling is hier vaak met een brace, ontstekingswerende medicatie en soms een spuit. Als deze middelen niet helpen kan chirurgie een goede behandeling bieden.

Ziekte van Dupuytren

De ziekte van Dupuytren is een vergroeiing of verlittekening van de bindweefsellaag onder de huid van de handpalm. Deze ziekte is nagenoeg nooit pijnlijk en blijft vaak bij enkele knobbeltjes of ‘nodulen’ die voelbaar en zichtbaar zijn in de palm van de hand. In sommige gevallen echter neemt de verlittekening ernstige vormen aan waardoor de vingers niet meer kunnen strekken.

Wanneer er zulke ernstige vervormingen optreden is het noodzakelijk deze ‘nodulen’ weg te nemen zodat de huid van de handpalm en vingers weer vrij kunnen bewegen. Voor de ziekte van Dupuytren bestaat momenteel geen echt bewezen alternatieve therapie.

Duimbasis artrose

Artrose van de duimbasis of ‘rhizartrose’ is, net als in andere gewrichten, het verlies van kraakbeen ter hoogte van de duimbasis. De duimbasis is een vrij complex ‘zadelgewricht’ dat beweging van de duim in verschillende richtingen toelaat. Zo kan de duim naast plooien en strekken ook opponeren, iets dat ons onderscheid van vele andere dieren. Het maakt de functie van onze handen veel beter en krachtiger.

Spijtig genoeg durft dit gewricht wel eens verslijten. Het kraakbeen wordt dunner en verdwijnt na lange tijd. Vaak ligt het intensief gebruik van de handen aan de oorsprong, soms komt duimartrose ook voor ten gevolge van een letsel of breuk ter hoogte van de duimbasis.

Voor duimbasis artrose of rhizartrose bestaan reeds lange tijd verschillende behandelingen. Een steunverband en het innemen van ontstekingswerende medicatie kan vaak kortstondige beterschap geven. Na verloop van tijd is toch vaak een operatie nodig.

Er kan dan gekozen worden tussen het vastzetten van de duimbasis, het plaatsen van een pees tussen het gewricht (operatie van Burton-Pellegrini) of de laatste jaren wordt meer en meer gekozen voor een duimbasis prothese. Deze zijn flink verbeterd de laatste jaren waardoor de verwachting van deze kleine prothese hoog ligt. Na deze operatie is de pijn nagenoeg onmiddellijk verdwenen. Het duurt wel enige tijd vooraleer de duim opnieuw even veel kracht heeft.

Uw arts zal met u de verschillende opties bekijken en u inlichten welke de voor- en nadelen zijn. Hierdoor kan de voor u meest geschikte oplossing gevonden worden.

Polsartrose

Artrose van de pols komt gelukkig minder voor dan artrose van de onderste ledematen. Soms echter kan deze vorm van slijtage van het kraakbeen ter hoogte van het polsgewricht erg pijnlijk en lastig zijn.

Een goede polsprothese bestaat eigenlijk nog niet. Vaak is een behandeling met ‘conservatieve’ middelen aangewezen. Als de pijn toch te ernstig wordt, kan er gekozen worden om het polsgewricht, of delen ervan vast te zetten. De beweeglijkheid wordt dan beperkt, maar vaak is de functie beter aangezien de verminderde pijnklachten meer belasting toelaten.

Een volledige uiteenzetting van de mogelijkheden zou ons hier te ver leiden. Praat hierover met uw arts, samen met u zal hij de juiste oplossing zoeken voor uw probleem.

TFCC scheur / kijkoperatie pols

Synovitis pols

TFCC scheur

Pols artroscopie

Het TFCC of “triangulair fibro-cartilageneus complex” is een beetje vergelijkbaar met de meniscus van de knie. Het is een kraakbeenachtige structuur die ter hoogte van de ellepijp (Ulna) tussen het polsgewricht zit. Deze is belangrijk voor de stabiliteit en beweeglijkheid van de pols.

In zeldzame gevallen kan er een scheur optreden in het TFCC. Dit veroorzaakt vaak op- en afgaande klachten ter hoogte van de zijkant van de pols. In dat geval kan een kijkoperatie of artroscopie van de pols beterschap bieden. Hierbij wordt er via kleine gaatjes aan de bovenzijde van de pols een erg fijne camera ingebracht en kan via kleine instrumenten gewerkt worden in het polsgewricht. Kleine losse flapjes kraakbeen, scheurtjes en ontstekingsweefsel kunnen worden weggenomen.

Het voordeel van een kijkoperatie of artroscopie zijn de kleinere wondjes, de lage kans op infectie en de sterk verbeterde zichtbaarheid van afwijkingen in de pols. Deze behandeling krijgt de laatste jaren meer en meer aanhang en heeft zijn effectiviteit al meermaals bewezen!