Elleboog

Tennis elleboog

Wat men in de volksmond ‘tenniselleboog’ noemt, is in feite een chronische ontsteking van de pezen van de vingers en hand die aanhechten ter hoogte van de elleboog. In medisch jargon heet het dan ook ‘epicondylitis lateralis’.

Meestal loopt men een tenniselleboog op door een chronische overbelasting, soms kan een plotse pijnscheut ook aan het begin staan van een ontsteking die langdurig aanhoudt. Slechts in weinige gevallen is er een relatie met de tennissport.

De diagnose van een tenniselleboog wordt voornamelijk klinisch gesteld. Nadat er een klinisch vermoeden is, kan de aandoening best verder op punt worden gesteld door middel van een echografie. In sommige gevallen is er namelijk sprake van een scheur ter hoogte van de pezen waardoor een operatieve ingreep zich sneller opdringt.

In principe is het zo dat een tenniselleboog zo lang mogelijk conservatief wordt behandeld. In vele gevallen kan er een oplossing gevonden worden met behulp van een brace, een cortisone-infiltratie, kinesitherapeutische oefeningen en anti-inflammatoire therapieën.

Indien de pijnklachten toch blijven bestaan wordt de ontsteking ter hoogte van de peesaanhechting weggenomen en nadien wordt de pees verstevigd en vastgehecht. Vaak is het probleem daarmee voorgoed verholpen.

Golferselleboog

In tegenstelling tot een tenniselleboog is een golferselleboog een ontsteking van de binnenzijde van de elleboog. In medische termen heet het dan ook ‘Epicondylitis Medialis’.

De klachten kunnen gaan van wat lokale drukpijn naar een erg invaliderend functieverlies van de hand en elleboog. In sommige gevallen is de Nervus Ulnaris, de zenuw die vlakbij loopt, ook betrokken bij het syndroom.

Ook hier kan vaak, maar niet altijd, een oplossing gevonden worden met kleine veranderingen in de belasting van de elleboog en hand. Vaak wordt ook een spuitje gegeven en de kinesitherapeut ingeschakeld met stretchoefeningen en specifieke behandelingsschema’s. Indien geen beterschap optreedt, raadpleeg dan opnieuw uw chirurg

Artrose van de elleboog

Hoewel artrose in de bovenste ledematen minder voorkomt dan in de onderste ledematen, omwille van minder gewichtsbelasting, kan er toch ook artrose optreden in de gewrichten in de arm. Zo bestaat er artrose van de pols, elleboog en schouder.

Vaak is artrose een algehele aantasting van vele gewrichten in het lichaam, voornamelijk op basis van slijtage. De meeste gevallen van artrose ter hoogte van de elleboog echter zijn het gevolg van een breuk met ernstige kraakbeenschade in het gewricht.

Gelukkig is de tijd ook voor de elleboog niet blijven stilstaan. Er bestaan vele goede oplossingen voor de problemen die zich kunnen voordoen.

Wanneer er zich bijvoorbeeld een ‘gewrichtsmuis’ heeft ontwikkeld ten gevolge van een afgebroken stukje kraakbeen in de elleboog kan dit via een kijkoperatie of elleboog artroscopie worden verwijderd. Hierdoor kunnen vele blokkage- en pijnklachten op een eenvoudige manier worden verholpen. Tevens kan door middel van zo’n kijkoperatie ook het kraakbeen worden geïnspecteerd en behandeld, ontstekingsweefsel worden weggenomen of osteofyten worden weggefreesd.

Als een artroscopie geen oplossing meer kan bieden, zal er, afhankelijk van de leeftijd en de pijnklachten, worden overgegaan op prothesechirurgie. Ook hier is er de laatste jaren een sterke evolutie geweest. Een prothese van de elleboog wordt via de achterzijde geplaatst en vervangt het volledige gewricht.

In sommige gevallen kan ook een kleine prothese worden geplaatst, de zogenaamde ‘radiuskopprothese’, dat hangt af van het probleem in uw elleboog. Er wordt altijd gezocht naar de juiste oplossing voor uw probleem.